Vandaag dus van Kamloops naar Vancouver. Eigenlijk Richmond want daar staat ons hotel. Richmond ligt namelijk dichter bij Vancouver airport dan Vancouver zelf, ander voordeel, je hoeft die drukke stad niet door.

Andrew aan de receptie van het hampton inn hotel bedankt voor het regelen van dezelfde grote kamer en alles weer ingeladen en vertrokken. We gaan terug via “Frasers Canyon” inmiddels bij mij bekend als “Vrees maar canyon”. Prachtige weg hoor met mooie vergezichten, meren en bergtoppen maar ik geloof dat ik 11 weg opbrekingen heb gehad, vier keer bijna in een gat in de weg ben gereden en 3x echt een half uur heb stilgestaan omdat de andere rijbaan dan een half uur aan de beurt is. Dat schiet dus niet op.

De klok wees alweer 14.00 uur (dat gekloot met dat tijdverschil) en nog geen 220 km van de meer dan 420 gereden. Nergens iets te eten, of wel toch……aan de kant van de weg in the middel of nowhere, je geeft er geen stuiver voor, een soort houten blokhut waar van alles tegenaan gespijkerd is om het overeind te houden en er stond op, “soup of the day”. Oke, we stoppen en kijken wat het is. Hut zat stampend vol met “howdees”. Allemaal van die supermario-mannetjes (zeg maar mannen in overal) van die wegwerkzaamheden zaten daar aan de soep.

Ja, verdomme, zo komt die weg niet af he mannen. Maar goed, wat te drinken genomen en gevraagd welke soep ze hadden. Tomaten-groenten en “half-peas soup”. Wacht ff, dat is dus spliterwtensoep. Doe mij die maar, nou zegt ie imitatiecowboy die de cola kwam brengen, dat mag je zelf opscheppen, het is al “al you can eat” soup.

Top, Syl een tomatensoepie en ik aan de snert. Niet normaal lekker, grote stukken vlees (hert, varken, ik weet t niet) erin, geen worst want de hema is veel te ver rijden hier vandaan, maar helemaal top. Ik snap dat “all you can eat wel” want die soep zat zo barstensvol met van alles, daar krijg je geen 2^e kop van op. Die Luigi’s en mario mannetjes overigens wel. 2 sneetjes knoflookbrood erbij, ze houden hier niet van luxe, gewoon twee dik gesneden boterhammen die ze dan met knoflook olie insmeren. Helemaal prima. Zegt ie imitatie cowboy tegen mij, die erwtensoep is onze uitvinding van het restaurant. Nou vriend wat denk je zelf, erwtensoep komt uit Nederland, is hij nou belazerd. Het is volgens zijn oma’s recept zei ie nog. Ja ja en die komt zeker uit Joure. Wij weer de auto in voor die laatste 200 km.

Na 50 km komen we langs “Hells Gate” een kabelbaan die ons zou brengen naar iets dat we nog nooit hadden meegemaakt. (Althans zo staat het op de brochure). Wiens gat het was weet ik niet maar niet van de “hell” in ieder geval. Een kabelbaan die 150 meter het dal in daalt om daar de plaatselijke toffee fabriek te bezoeken, wie zit daar nou op te wachten in die mooie natuur. Dat is toch niks, in ieder geval niet voor ons. Doorrijden dus, ook in de stad nog file (was natuurlijk spitstijd) maar eindelijk om 18.00 uur, we staan voor het hotel.

Hier blijven we 2 dagen, morgen zouden we gaan fietsen in Stanley park maar het weer wordt bagger en eerlijk gezegd is een dagje lummelen voordat we woensdag weer 10 uur stil moeten zitten in een vliegtuig ook wel lekker. Dus we zoeken hier wel ergens een shopping mall op en gaan uitslapen en een dagje winkelen. Zojuist nog even gekeken of er hier nog iets te eten valt, geen zin om weer de deur uit te gaan, zegt ie kerel achter de receptie, als je hier links om het hotel heen loopt zit daar “monkey nine”. Hebben ze van alles, ik denk 4 minuten lopen, 1 rechte weg. Ik met de benenwagen die kant op, na 8-9 minuten lopen vraag ik aan een voorbijganger of ie weet waar het is, ja hoor nog een minuut of 5 rechtdoor. Monkey nine betekent waarschijnlijk, je bent een "monkey" als je gelooft dat het maar "nine" minuten lopen is. Ik bestel, betaal en loop terug eten dus half warm toen ik terugkwam, maar magnetron op de kamer werkte. Ik had Vistaco’s besteld en BBQ wings, 2 voorgerechten, de vistaco’s hebben we opgegeten de BBQ wings waren er 24 stuks….wie eet dat nou als voorgerecht.

Zo nu honkbal kijken en een bak koffie erbij.

Tot morgen, Sylvia en John.