Mooie plaatjes van de bergen geschoten gisterenavond vanaf het balkon van onze lodge, zie de eerste paar foto’s. Vandaag breekt de zon door, maar daar kan het gewoon bij regenen hier hoor. Gelukkig geen regen gehad vandaag en als de zon dan door komt gelijk 22 graden. Bizar gewoon hoe snel dat kan gaan. De bergrange waar wij op uitkijken is nu voor 50 groen, gisterenavond nog alles wit.

Vandaag staat Johnston Canyon op het programma en de “bow valley parkway” soort alternatieve bosroute ipv een stuk snelweg te rijden. 128 km naar de canyon, een uur en 25 minuten. Geen probleem playlist spotify aan, hete koffie bij de deli gehaald en weer die tank afgevuld. Niet dat ie leeg was, maar er zijn soms stukken dat er 150 km geen benzinepomp is, die dingen zijn soms zo schaars als een zwembroek op het naaktstrand. Een macdonald, wendy’s, burger bob, New York pizza of Tim horton vind je hier vaker dan een benzinepomp, daarin is Canada niet anders dan Amerika, fastfood all over the place.

Allereerst naar de Canyon, ongelovelijk druk leek wel of er uitverkoop was. Ik schat wel 1000 auto’s, motorhomes en halve huizen op wielen. Niet te doen, Sylvia zei opeens, NU NAAR LINKS, tja met die beer had ze ook gelijk dus dan doe je dat, ja hoor bijna voor de deur gaat er iemand weg. Eerst even plassen want de tocht duurt 2,4 km en je moet ook weer terug. Het was een redelijk vlak pad met paden die rolstoelgeschikt waren. Nou niet voor de rolstoelen dan die ze bij Sylvia op werk verkopen want dan heb je wel off-road banden en 2x2 (rolstoel heeft 2 wielen toch?) aandrijving nodig.

Het pad ging maar 30 meter in totaal omhoog, ja, ja, dat kennen we, opgemeten met een duimstok van Ali Baba zeker… Wel prachtige route, over loopbruggen en paden die boven de canyon aan de muur waren vastgemaakt, heel mooi. Aan het einde van de route een mooie waterval, maar dat was slechts de kers op de taart de route door die canyon met het water dat de hele tijd onder je door loopt was adembenemend. Het stijgings percentage was overigens soms ook adembenemend mooi. Is niet voor niets he die uitdrukking. Staan we ff uit te rusten halverweg zegt Sylvia, “ik hoor een baby vogeltje piepen”, ik ook wel eens, maar dat is vaak pas na 3 glazen wijn. En ja hoor ergens een heel klein gaatje in de boom zit een…..tja wat was het….zeg maar een Canadese kwartskwartel, weet ik het. Wel gaaf moeder of vader vogel kwam elke keer eten brengen, heb het op de foto kunnen krijgen.

Toen we bij de auto terug waren eerst even wat water weggeklokt en een broodje gegeten en ik dacht nog even naar Lake moraine en Lake louise te gaan, ligt op 32km op weg naar huis, je kan het maar van je bucketlist afvinken. 2 parkrangers bij de weg naar Moraine lake, afgesloten ivm Flooding, (smeltende sneeuw rivier). Je kan er wel heen maar dan onder begeleiding, 2 dagen wachttijd, niet gedaan dus. Doorrijden naar lake Louise dan maar. Niet normaal dat is me een partij toeristisch, moest een kaartje voor parkeren kopen en dan 2 minuten naar het meer lopen.

Tip van John, als je iets met je spaargeld wilt doen, koop aandelen Lake Louise. 20 dollar (zonder tax, dat kwam er ook nog bij) om te parkeren om een lichtblauwe plas water te zien. Was wel heel mooi, maar na 20 minuten hadden we het wel gezien. We hebben mooiere plekjes bezocht.

Ik heb zowaar ook nog een dier gespot, bij Lake Louise, Daisy heette ze, een King Charles spaniel van mensen uit Calgary. Precies zo een als Dinancia en Amit (dochter en schoonzoon) hebben, wat een lieverd. (zie de foto) Op weg naar huis moesten we ook nog over een houten brug, zie het filmpje. Stond er een bordje bij, “not for heavy vehicles” …….ja wat is heavy en wat not? Die 4x4 van ons weegt 2200kg, is dat heavy, hier waarschijnlijk niet, gewoon er over heen dus. Zie het filmpje.

Tot Morgen,

John en Sylvia