Vandaag best laat wakker geworden, (09.15) is ook zo’n lekker bed, en het raam kan open want er zit een hor in. Dat gedoe met airco’s word ik nooit vrolijk van, ik ben meer van ARKO (alle ramen kunnen open). Ik was best moe van door die sneeuwploegen met die 4x4 gisteren, je moet toch alerter zijn dan normaal. Ik kijk naar buiten en potdicht qua bewolking, je weet dat er bergen zijn maar je ziet ze niet. Lekker ontbijtje gemaakt en gegeten en besloten om naar takakkaw Falls, Emerald lake, Natural bridge en Meeting of the waters te gaan. Uiteraard allemaal water geweld, want dat vinden wij prachtig.

Eerst even 1500 meter de berg af (10 min) slinger de slanger (onze lodge staat aan de skipiste) en Golden, het dorpje aan de voet van de berg in. De lokale benzine boer weer een extra vakantie bezorgd en de dames van de bakkerij kunnen weer een nieuw jurkje kopen. Heb al weer voor morgen besteld. Koffie hebben ze daar ook, de bekers gevuld en we gaan.

75 km rijden, wel een snelle weg en het is inmiddels 9 graden, beter dan de minus 2 van gisteren maar het gaat ineens ontzettend hard stortregenen, elk nadeel heeft zijn voordeel, ja, je wordt nat, en ja, je weet zeker dat ie waterval lekker vol zit. Maar 5 minuten voor we er zijn wordt het zowaar droog. We rijden de parkeerplaats op (20-40 parkeerplekken) en stampend vol. Ik rijd een rondje en ja hoor, vlak voor het toilethuisje gaat er een grote pickup weg, voor de deur parkeren, zo doen wij dat.

Het weggetje naar Takakkaw falls is 14 km de bergen in. De wegenbouwkundige van deze weg had zelf waarschijnlijk een fiat 500 want daar heeft die de breedte van de weg op ingericht met hier en daar een passerstrook. De naam Takakkaw falls is gegeven door de indianen van Canada. Ik wist wat het betekende, heb t gelezen, ben t kwijt, hou het maar op “niet op de takkenkakken” waterval. Paar 100 meter lopen en je staat met je snuit voor het watergeweld, indrukwekkend. Lekker op een rots een half uur naar zitten kijken. Daarna naar “meeting of the waters” waar 2 of 3 woeste rivieren in 1 rivier overgaat.

Mega groot bord “be impressed by roaring water thunder” aan de kant van de weg. Wij stoppen, ja we hoorden van alles, maar die sukkels zijn vergeten om 200 bomen om te hakken omdat je er anders niet bij kan komen. Stond wel een bord, “close your eyes, feel the mist of the water and imagine yourself alone in nature”. Beetje zweverig, daar zijn wij niet zo van. Maar goed, op het bankje zitten en ogen dicht en verdomd, 2 minuten later moesten we allebei enorm nodig plassen. Onze blaas was inderdaad “impressed by roaring water”.

Toen naar Emerald lake, daar aangekomen kon je het meer niet eens zien, dikke mist van alle sneeuw en water die aan het verdampen was. Emerald lake komen we nog 3-4 keer langs dus die pakken we nog wel even mee een dezer dagen. Bij natural bridge was het top, zie de foto’s en film. Dan is het op eens 17.00 uur en is het nog een uur sturen naar de lodge. Nog even avondeten ophalen (verse worst gemaakt van elandvlees, sla met tomaat, ei, etc. en gebakken piepers. Prima.

Morgen gaan we naar Johnston Canyon bij Banff in de buurt. 150 km rijden hiervandaan, maar elke kilometer is genieten, voorbij elke bocht valt je mond weer open van verbazing hoe mooi deze omgeving is. Het is nu 20.30 terwijl ik dit schrijf en de lucht klaart op, en overal om ons heen witte toppen van bergen, prachtig, half uur op het balkon gestaan. De fototjes hiervan zie je morgen wel in het blog, geen tijd, moet nu baseball kijken, begint zo.

Groet,

John en Sylvia